Afgelopen zaterdag stond er een prachtig interview in Volkskrant Magazine met Jette Vonk. Zij heeft twee jaar geleden te horen gekregen dat ze ongeneeslijk ziek is en ze leeft inmiddels in geleende tijd, op haar 35e jaar. Het interview raakte me, omdat ze zo mooi omschreef wat er met haar is gebeurd in de afgelopen twee jaar. Hoe ze er achter kwam dat je dromen projecteren op een punt in de toekomst jezelf voor de gek houden is. Want niemand heeft een later beloofd. En het fuck-it gevoel omdat ze nergens meer bang voor hoefde te zijn. Het ergste was al gebeurd. Dus wat ging ze doen? Ze ging leven, ze ging haar dromen volgen. En ze leerde dat dit je leidt naar een pad dat voor jou is uitgestippeld en dat jouw talenten naar boven haalt.
Ze eindigt met de oproep om niet te wachten op de bel voor de laatste ronde. Om ervoor te zorgen dat je leven niet onvoltooid blijft. Onvoltooid in de zin dat je niet bent geworden wie je had kunnen zijn. En daar haak ik dan helemaal op aan. Want daar zit voor mij zoveel passie en energie, zendingsdrang krijg ik er bijna van. Word wie je kunt zijn! Of zoals Erasmus het al zei: Zijn wie je bent, dat is geluk.
Maar hoe doe je dat? Volgens mij gaat ‘zijn wie je bent’ over loslaten. Het loslaten van de verwachtingen die jij over jezelf hebt en de verwachtingen die jij denkt dat de buitenwereld van jou heeft. En ook het loslaten van je angst. Het vergt moed om wat meer van je binnenwereld te laten zien aan de mensen om je heen. Het brengt je dichter bij jezelf en het werkt vaak enorm inspirerend! Als je spreekt vanuit je hart, dan zul je merken dat dit een ongelooflijk effect heeft op de mensen om je heen. En op jezelf, want dit gaat over eigenliefde. Het jezelf het waard vinden om te gaan staan voor wie je bent en voor jouw dromen en verlangens. En die gaan leven, dat is het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven. Wat heb jij daarvoor nodig?
“Never be afraid to fall apart because it is an opportunity
to rebuild yourself the way you wish you had been all along”
– Rae Smith