Herken je dat? Dat een woord je ineens invalt en dat de betekenis je plotseling zo duidelijk en helder voorkomt? Dat had ik vandaag met het woord onbevangenheid. Nog niet gevangen betekent het voor mij en dus vrij.
Het is geen toeval dat dit woord me juist op dit moment inviel. Ik had me net druk gemaakt of ik wilde posten op Facebook dat ik mee ga doen aan een challenge om geld te laten ‘stromen’. Wat zouden die en die denken? En wat voor beeld zet ik daarmee neer naar mijn vrienden toe? Dat klinkt toch allemaal best zweverig en dat is een kant van mezelf die ik niet zoveel durf te laten zien. Tjonge, ik zit net een week op Facebook en ik heb er nu al stress van. Maar vooral merk ik de censuur die ik mezelf opleg, het me druk maken over het oordeel van anderen. Hoezo onbevangen?
In een meditatie kan ik mezelf soms wel zo onbevangen zien. Met stralende ogen, een lichtheid in mijn woorden en een moeiteloosheid in mijn manier van bewegen. In die beelden straal ik van binnenuit en sta ik in contact met mezelf en met de wereld om me heen. Maar dit beeld botst wel met hoe ik me kan voelen als ik ’s ochtends wakker word. Of dus zit te zwoegen op een post op Facebook. Ja, de weg naar mijn hart is er eentje met hobbels en bobbels.
Nu het verlangen naar me onbevangen voelen gewekt is, wil ik dat gevoel graag oproepen. Maar hoe doe je dat? Volgens mij is de makkelijkste manier om naar spelende kinderen te kijken. Ik denk aan de 2-jarige dochter van een vriendin. Zij draait de hele tijd rondjes, terwijl ze uitroept Dansen Assie! Ze draait rondjes omdat de rok van haar jurk dan zo mooi opbolt. En dat maakt dat ze lacht en verder aan niets anders denkt. Heerlijk toch?
Wat voor mij ook werkt is tekenen. En ja, dan komen eerst de beperkende gedachten voorbij. Ik kan namelijk helemaal niet tekenen. Of ik heb een plaatje in mijn hoofd en dat lijkt dan nooit op het eindresultaat. Daar doorheen ademend kom ik in de juiste stemming. Het maakt namelijk helemaal niet uit hoe het eruit ziet, het gaat om het gevoel dat het mij geeft om te spelen.
Want dat is onbevangen zijn voor mij, durven spelen! Is het verlangen naar je onbevangen voelen nu ook bij jou gewekt? Maar lukt het je niet om weer te durven spelen? Of ben je nieuwsgierig naar hoe onbevangenheid voelt? Ik help je graag!